Robert Viktor von Puttkamer - urodził się 5 maja 1828 r. we Frankfurcie nad Odrą. Jego ojcem był Heinrich von Puttkamer - nadrezydent prowincji poznańskiej. Matką Luitgarde Agnes von Glasenapp.
Z wykształcenia prawnik. Swoją karierę zawodową rozpoczął w 1850 r. jako praktykant sądowy w Gdańsku. W 1852 r. wstąpił do służby cywilnej, a po awansie na stanowisko asesora w 1854 r. otrzymał stanowisko w dziale kolejowym ministerstwa handlu i przemysłu. W 1859 r. został członkiem rady prezydenckiej w Koblencji w prowincji Ren, a od 1860 do 1866 landratem (najwyższym przedstawicielem władzy wykonawczej na terenie powiatu) w Demmin na Pomorzu Przednim. Podczas wojny austro-pruskiej Robert von Puttkamer działał jako komisarz cywilny na Morawach. W latach 1867–1871 był radnym w kancelarii Konfederacji Północnoniemieckiej. W 1871 r. Został mianowany prezydentem regionu rządowego Gumbinnen w Prusach Wschodnich, w 1875 r. prezydentem departamentu  Lotaryngii, a w 1877 r. prezydentem departamentu Śląska. Od 1874 r. był często wybierany do Reichstagu i Pruskiej Izby Deputowanych, w której związał się z niemiecką partią konserwatywną.
W 1879 r. Robert von Puttkamer został mianowany pruskim ministrem edukacji. Dnia 21 stycznia 1880 r. wydał rozporządzenie w sprawie uproszczenia niemieckiej ortografii. 
W 1881 roku Puttkamer został mianowany pruskim ministrem spraw wewnętrznych. Jego konserwatywny poglądy były zbieżne z poglądami Otto Bismarcka i cesarza Wilhelma I Hohenzollerna. Przy ich wsparciu próbował przywrócić stary pruski system dyscypliny. Tłumił wszelkie przejawy buntu w służbie cywilnej. Z jego inicjatywy 4 stycznia 1882 r. rozporządzenie królewskie nałożyło na wszystkich urzędników obowiązek bezwarunkowego poparcia rządu w wyborach. Ingerował w wolność organizowania publicznych spotkań i próbował przymusowego tłumienia ruchów strajkowych. Jego polityka była często atakowana przez radykałów i liberałów. Po przejęciu tronu przez Fryderyka III, którego liberalne poglądy były znane, Puttkamer został zmuszony do rezygnacji ze stanowiska 8 czerwca 1888 r. Panowanie Fryderyka III trwało zaledwie trzy miesiące. Po jego śmierci tron objął jego syn Wilhelm II, którego poglądy były zbieżne z poglądami jego dziadka Wilhelma I. Puttkamer został zrehabilitowany i 1 stycznia 1889 r. otrzymał Order Czarnego Orła. Został mianowany świeckim kanonem Merseburga, a w 1891 r. nadprezydentem województwa pomorskiego. Funkcję tą pełnił do 1899 r. Zmarł 15 marca 1900 r. w swoim majątku w Karzcinie.