Ryczewo - Ritzow

Ryczewo - dawna wieś, leżąca dawniej przy północno-wschodniej granicy Słupska. W czasach Pruskich było ono jedną z 18 wsi królewskich, które podlegały urzędowi w Słupsku.

Rolnictwo i działalność gospodarcza

Według spisu ludności przeprowadzonego 17 maja 1939 r. w Ryczewie mieszkało 1005 osób, w 269 gospodarstwach domowych. Znajdowało się tutaj wówczas 39 gospodarstw rolnych, z tego:
- 16 o powierzchni od 0,5 ha do 5 ha,
- 2 o powierzchni od 5 ha do 10 ha,
- 11 o powierzchni od 10 ha do 20 ha,
- 10 o powierzchni powyżej 20 ha.
Największe gospodarstwa rolne posiadali: Friedrich Manske - 39 ha, Fritz Manske - 28 ha, Johannes Rahn - 26 ha, Wilhelm Rahn I - 24 ha, Wilhelm Rahn II - 24 ha, Paul Domke - 23 ha, Ernst Manske - 23 ha, Wilhelm Rahn III - 21 ha.
Działały tutaj fabryka wapnia i piaskowca należąca do Carla Westphala, kasa oszczędnościowo-pożyczkowa, piekarnia Willego Kaminskyego oraz młyn Franza Zadacha. Znajdowały się tutaj również sklep wielobranżowy Margarete Druck i Maxa Pokriefke, sklep budowlany F. Gellerta oraz sklep z produktami technicznymi i chemicznymi Dobbersteina. W Ryczewie działalność rzemieślniczą prowadzili kołodziej R. Mahn, krawiec E. Hoppe, kowal Karl Ratzke oraz czterech rzeźników - W. Adler, F. Köplin, E. Körber i Karl Willer. Oberża Adolfa Schmidta i ogród "Wiktorii" należący do Otto Friedricha były ulubionymi miejscami weekendowych wycieczek mieszkańców Słupska.

Kościół

Większość mieszkańców wsi była wyznania ewangelickiego i należała do parafii św. Piotra w Słupsku, a tym samym do okręgu kościelnego Słupsk Stare Miasto. Osiem osób deklarowało katolicyzm.

Szkoła

W latach 30 XX w. istniała we wsi trzystopniowa szkła powszechna, w której uczyło dwóch nauczycieli. Do szkoły uczęszczało wówczas 117 dzieci. Nauczali tataj m.in. Heinrich Böhme, Zander i Ruth Fabritz.

Ostatnie dni wojny

Na początku 1945 r. Ryczewo, tak jak wiele miejscowości w powiecie słupskim, było przepełnione uchodźcami z Prus Wschodnich i zachodnich okręgów. Dnia 7 marca 1945 r. mieszkańcy wsi zostali powiadomieni o konieczności ewakuowania się w kierunku Gdańska. Tylko około 150 osób zastosowało się do tego polecenia i ruszyło w kierunku wschodnim. Ucieczka ich zakończyła sie w Witkowie i Wierzchocinie, gdzie zostali zaskoczeni przez wojska radzieckie. Dobytek, który mieli na wozach oraz konie zostały zabrane przez Rosjan. Dnia 8 marca 1945 r. około południa wieś została zajęta przez wojska radzieckie. Już w kwietniu 1945 r. do wsi przybyli pierwsi osadnicy polscy. Nazwę wsi Ritzow przemianowano na Ryczewo. W latach 1945-1954 było ono wsią gminną, w skład której wchodziło 8 gromad: Głobino, Jezierzyce, Krępa, Płaszewko, Redzikowo, Ryczewo, Siemianice i Warblewo. Dnia 31.12.1961 r. Ryczewo włączono w granice administracyjne miasta Słupska. Podczas II wojny światowej zginęło 20 mieszkańców wsi, 126 zaginęło i 25 poległo w szeregach armii niemieckiej.

Cmentarz

 Wjazd na jego teren cmentarza znajdował się od strony północno-wschodniej i do dzisiaj zachował się tylko fragment drogi prowadzącej do tego miejsca spoczynku. Ostatni odcinek drogi został zniszczony przez powstałą żwirownię. Cmentarz położony jest na planie kwadratu o powierzchni około 6400 m2. Zachowały się:

Pochowani na cmentarzu ewangelickim

Źródło:
1. Karl Heinz Pagel, Der Landkreis Stolp in Pommern, Bonn 1989, ss. 816-820
2. Die Grenz-Zeitung nr 95 z 06.04.1943 r., str. 4.
3. Die Grenz-Zeitung nr 105 z 15.04.1943 r., str. 4.
4. Die Grenz-Zeitung nr 85/86 z 27.03.1943 r., str. 4.